Jestes tutaj: 19.9342, 49.2508 Noclegi
IMG_1979

Ekskursja/ Park narodowy

Rzecz o Giewoncie (07.2014)

Giewont inspiruje

Widać go niemal z każdego miejsca w Zakopanem i z połowy miejsc w Tatrach, przynajmniej polskich. Wzbudza respekt swoim skalnym majestatem i pobudza wyobraźnię charakterystycznym kształtem.

g1

g2

Obecna w tym roku w Tatrach część zespołu redakcyjnego ekskursja.pl, poddając się fascynacji Giewontem, postanowiła wziąć udział w poświęconym mu konkursie poetyckim, a następnie wejść na niego i przekonać się (niektórzy po raz kolejny), jaki jest naprawdę. Jak rownież pokazać ten skarb młodym pokoleniom ekskursjowiczów.

Piszemy sonety

Przechodząc do części literackiej, miło mi poinformować, że zebrana w dniu 1 lipca Roku Pańskiego 2014 na zakopiańskich Krzeptówkach Dostojna Kapituła postanowiła, że Laur Złotego Tetmajera otrzymuje:

– w kategorii najlepszy młodopolski sonet o Giewoncie – red. Marek Szczerbak za utwór

Jeszcze jeden sonet o Giewoncie: 

Nie pomnę, gdy ostatnio, graniasty Giewoncie,
deptałem skalne ścieżki, ciągnąwszy łańcuchy
w dzień złocisty a skwarny, lipcowy a suchy.
Żelaziwy krzyż błyskał hen na horyzoncie,
 
kędy wzrok mój dobiegał, niepewny w osądzie,
że stopami dosięgnę i przydam otuchy
rycerzom zaklętym w powieczyste duchy.
Dmijcie, dobre orkany, przed burzami mnie chrońcie!
 
I stało się: stanąłem na tatrzańskim dachu
jako Dawid oparty na Goliatów karkach,
błogosławion przez bogów i niepomny strachu.
 
Dziś, gdy życie przygięło tamtejszego Marka,
kiedy dumne posągi skryły warstwy piachu,
czuję, jakbym ja Giewont dźwigać miał na barkach.
 

– w kategorii najlepszy turystyczny sonet o Giewoncie – red. Anna Szczerbak za utwór

I jeszcze jeden sonet o Giewoncie:

Gdy siedzę na werandzie i twój profil chłonę,
słodszy mi on niż cukier czy sztuczny aspartam.
Chwila ta pół tysiąca mil podróży warta
i dla niej chętnie wydam nabytą mamonę.
 
O Giewoncie, rycerzu, ty żelaza tonę
dźwigasz dumnie na sobie, bowiem losu karta
taki nakaz wydała. Dusza twa zawarta
w śnie, którego nie przerwą tłumy rozpędzone.
 
Dziś byle chłyst się mieni Tater przyjacielem,
a przecież nie jest nim ten, kto tu w klapkach bryka.
Tyś jednak w stanie trzymać swój spokój stoika.
 
Giewoncie, śpiący mistrzu, bądź nauczycielem,
co czynić, by nie zgniotła świata prędkość dzika –
jak sen czcić i nie wstawać na hałas budzika.

 

A teraz fotoreportaż ze szlaku

Szlak wiódł z Krzeptówek Drogą pod Reglami, następnie Doliną Małej Łąki, Głazistym Żlebem na Kondracką Przełęcz i stamtąd już prosto na Giewont.

Marek Szczerbak

Z zawodu ekonomista, z zamiłowania fotoamator. Niczym Jan z Czarnolasu, wiecznie rozdarty pomiędzy (czasem zajmującą, czasem jałową) krzątaniną na dworze a pragnieniem, aby zasiąść pod cienistą lipą, z piórem w jednej ręce, a pucharkiem zacnego miodu w drugiej i kontemplować opadające liście. Zwolennik zasady, że aparat powinien mieścić się w kieszeni, tak aby chciało się go zabierać wszędzie tam, gdzie warto. Coraz bardziej przekonujący się do łączenia tekstu z obrazem jako formy wyrazu artystycznego. Autor i niedzielny propagator hasła: W podróżowaniu jeden jest cel: opisać wszystko w ekskursja.pl.

Related Posts