Do Madrytu wracamy po ośmioletniej przerwie i 13 lat od pierwszej wizyty w tym zacnym kastylijskim grodzie. Jak zawsze, z wizytą krótką, acz intensywną. Poprzednim razem Filip VI był jeszcze monarchą świeżutkim, ogolonym i nie okrzepłym, a mój pierwszy raz to jeszcze czasy jego rodziciela Jana Karola I, którego osobiście namaścił generał Franco.

Sprawdzamy, co słychać w miejscach, w których już byliśmy, a więc m.in. na centralnym placu o malowniczej nazwie Puerta del Sol, w pałacu królewskim, katedrze, na historycznym rynku, czyli Plaza Mayor i w madryckich Łazienkach, czyli w parku Retiro. Odwiedzamy kilka nowych punktów miasta, trzymając się jednak szeroko rozumianego historycznego centrum hiszpańskiej stolicy, jak choćby imponujący budynek Giełdy Papierów Wartościowych czy Plac Hiszpański, z sympatycznym pomnikiem Don Quijote z La Manczy i jego wiernego Sancha.

Perłą w koronie naszego pobytu jest wizyta w Muzeum Prado, najważniejszym tego typu przybytkiem Madrytu, jeśli nie Hiszpanii. Zasadniczy zrąb zbiorów początkowo był prywatną kolekcją królów Hiszpanii. Z tego względu stanowi odzwierciedlenie ich osobistych gustów i zainteresowań, ale i zasięgu władztwa, co wyróżnia Prado od typowych europejskich muzeów narodowych typu wszystkiego po trochu. Dominuje włoski renesans, hiszpański i flamandzki barok, dużo portretów. Na szczególne wyróżnienie zasługują Fra Angelico, Velázquez, Rubens, Bosch i Goya.

Tytuł niniejszej galerii zapożyczyłem od hiszpańskiego barda Joaquina Sabiny, którego utwory przybliżaliśmy nie raz na siostrzanym, nieco już przykurzonym portalu Fiszka Babel. Z twardej selekcji zwycięsko wyszły 82 dagerotypy, by od dziś móc cieszyć oczy miłośników ekskursja.pl. Czyli Państwa.