Jeśli paryskie spacery, to koniecznie też mosty na Sekwanie. Jeśli mosty, to i wyspy. Jeśli wyspy (w granicach miasta są dwie), to i ta najsłynniejsza – Île de la Cité, czyli miejsce, w którym Paryż ma swój historyczny początek, pamiętający czasy nie tylko Chlodwiga, króla Franków, ale jeszcze wcześniejsze – rzymskich namiestników Galii, a jakby dobrze wytężyć zbiorową pamięć, to i poprzedzającą Rzymian osadę celtycką.

A jeśli Île de la Cité, to wiadomo – Katedra Notre-Dame, rozsławiona disneyowską animacją o sympatycznym, acz niegrzeszącym urodą dzwonniku Quasimodo, opartą na motywach powieści Wiktora Hugo. Ale nie tylko Notre-Dame. Jest jeszcze Sainte-Chapelle, bohaterka niniejszego wpisu.

Nie jest łatwo ją znaleźć. Wchodzi się przez dziedziniec Pałacu Sprawiedliwości (nie należy się zrażać dużą liczbą uzbrojonych facetów w mundurach). Dwukondygnacyjna, położona w centrum dawnej siedziby królewskiej, pełniła niegdyś funkcję kaplicy zamkowej. Zbudowana w połowie XIII w., ufundowana przez króla Francji Ludwika IX jako miejsce pochówku cennych relikwii, m.in. korony cierniowej Chrystusa. W przewodnikach zwraca się uwagę przede wszystkim na piętro górne, ze względu na strzeliste gotyckie witraże. My dla równowagi przyjrzymy się głównie dolnej kondygnacji.