W Skopju (08.2013)
Kto mieszka w Skopju? Wyjeżdża ze Skopja i tęskni za Skopjem? Odpowiedź brzmi: skopijczycy i skopijki.
Jeśli zaskoczyło Was, że nazwę stolicy Macedonii możemy odmieniać, to wiedzcie że jest to poprawne, ale nie obowiązkowe. Pełna wolność. Podobnie zamiast skopijczyk możemy mówić skopianin, a zamiast skopijka skopianka.
Obecnie często możemy się spotkać z inną oficjalną nazwą tego kraju: Była Jugosłowiańska Republika Macedonii (z angielskiego FYROM). Pod tą nazwą Macedonia zarejestrowana jest w wielu organizacjach międzynarodowych w tym w ONZ.
Odwiedzamy Skopje
Skopje położone jest w północnej części Macedonii nad rzeką Wardar (gr. Aksios). Centrum jest relatywnie niewielkie i najlepiej zwiedza się je pieszo po uprzednim zaparkowaniu samochódu gdzieś na jego obrzeżach. Wardar dzieli centrum Skopje na dwie części. Część południowa to Skopje „chrześcijańskie” – centrum komercyjne i biznesowe. Część północna to Čaršija, czyli dawna dzielnica muzułmańska z typową dla wschodnich miast siecią wąskich uliczek, mnogością sklepików, knajpek i stosowną do powierzchni liczbą meczetów. To właśnie Čaršija jest najciekawsza dla turysty szukającego tego co obiecują Bałkany: mieszanki kultur, religii, tureckich smaków, spotkania zachodu ze wschodem.
Spacer po centrum
Skopje sprawia wrażenie miasta, które się przebudowuje. Program Skopje 2014 przebudował ścisłe centrum. Jeśli gospodarka będzie rosła, to zagraniczne inwestycje będą wspierały przeobrażenie się miasta, które kiedyś było trzecią aglomeracją Jugosławii, w prężną stolicę młodego niepodległego państwa z ponaddwutysiącletnią historią.
Oby tylko w tej przebudowie nie zgubiono pięciuset lat wpływu kultury osmańskiej – byłaby to wielka strata.
Matka Teresa
Będąc w Skopje powinniśmy wspomnieć urodzoną tu Anjezë Gonxha Bojaxhiu (1910-1997) – obywatelkę świata znaną pod imieniem Matki Teresy z Kalkuty. Urodziła się w albańskiej rodzinie w czasach gdy Skopje było częścią Imperium Osmańskiego. Jej dzieło jest raczej wszystkim znane i, pomimo pewnych kontrowersji, powszechnie uznawane za dobre i wielkie. Świat docenił ją przyznając w 1979 r. Pokojową Nagrodę Nobla. Od 2003 jest również błogosławioną Kościoła Katolickiego.