Gijrokastra to miasto-muzeum, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, a zarazem miejsce urodzin Enwera Hodży – twórcy i wieloletniego dyktatora komunistycznej Albanii. Aby tu dotrzeć z wybrzeża, trzeba przedostać się przez dość wysokie góry.

Powodem wpisania miasta na listę UNESCO nie był wszelako Hodża, ale ogólnie dobrze zachowany klimat kamiennej zabudowy z czasów osmańskich, z charakterystycznymi łupkowymi dachami. Gijrokastra jest z trzech stron otoczona górami, z czwartej ma dobry widok na kolejne górskie pasmo, więc surowca, jak sądzę, nie brakowało.

Żelaznym punktem programu zwiedzania Gijrokastry jest wizyta w położonej na wzgórzu twierdzy, która pochodzi wprawdzie jeszcze ze średniowiecza, ale największy wpływ na jej obecny kształt miał niejaki Ali Pasza, zarządzajacy w XIX w. z tureckiego nadania Albanią i nie tylko. Twierdza, też kamienna, już sama w sobie jest atrakcją, w dodatku z jej murów rozciąga się niewąski (znaczy się: szeroki) widok na miasto, dolinę i otaczajace ją góry.

A to jeszcze nie wszystko, bo na terenie twierdzy znajdują się jeszcze dwa muzea: jedno takie ogólne, tego i owego, a drugie militariów – ponoć największe w Albanii. To w środku, a na dziedzińcu odbywają się co roku słynne na cały kraj festiwale folklorystyczne.

W samym miasteczku jest jeszcze Muzeum Etnograficzne (mieszczące się w rodzinnym domu Enwera Hodży), wąskie i strome uliczki, a w sierpniu dodatkowo niemiłosierny upał. Wśród mieszkańców, obok Albańczyków, także sporo Greków – mieszkających tu od stuleci.

Na koniec tradycyjna galeria zdjęć: