Szlak przez Czerwone to tatrzański klasyk – zapewnia widoki (jak są) na Tatry Zachodnie i Wysokie i zaspokaja ambicję wejścia na 2tys. metrów. Zaczęliśmy w Kuźnicach, które się gwałtownie rozbudowują (droga od ronda w remoncie) i zaskoczyły mnie liczbą nowych restauracji, barów i kawiarni. Po przebiciu się przez te atrakcje można ruszać w różnych kierunkach. My szliśmy na Halę Kondratową skąd prowadzą szlaki właśnie na Czerwone Wierchy i m.in. na Giewont. Zejście tym szlakiem to fajna opcja (jedna z kilku) dla tych, którzy wjechali na Kasprowy Wierch kolejką.

Tym razem z schodziliśmy z Małołączniaka, co oznacza że odwiedziliśmy 2/4 tego pasma. Pójście dalej na Krzesanicę i Ciemniak wydłużyłoby jednak znacznie wycieczkę. Zejście z Małołączniaka kryje w sobie z resztą dodatkową atrakcję czyli zejście Kobylarzowym Żlebem – jest to jedno z niewielu miejsc w Tatrach Zachodnich gdzie są łańcuchy(!).

Z kronikarskiego obowiązku notuję i podaję, że ostatni weekend wakacji był jednocześnie ostatnim weekendem działania Schroniska na Hali Kondratowej przed generalnym remontem. Łezka się w oku kręci, bo kilka nocy na podłodze jadalni tam przespałem, a serce drży w obawie co tam wszyscy zastaniemy po otwarciu, które ma nastąpić za ok. dwa lata