Taką mamy już rodzinną tradycję, że gdy nasz syn kończy dwa lata, a zanim ukończy trzy, rzucamy wszysko i jedziemy w Pieniny. Poprzednia wyprawa miała miejsce w maju roku 2010. Na kolejną przyszło nam czekać do czerwca roku 2024.

Również tradycyjnie za bazę wypadową naszych górskich wędrówek obieramy Krościenko nad Dunajcem. Obecnie wieś, a od połowy XIV w. aż do lat 30. ubiegłego wieku miasto na szlaku królewskim z Krakowa do Budy (od pewnego momentu do Budapesztu).

Wtedy było wyjątkowo mgliście i dżdżyście, na tyle że Dunajec w Krościenku wylał, podobnie zresztą jak i Wisła w Warszawie, naddunajskie bulwary były zalane, a woda niemal ocierała się od dołu o most. Tym razem przeciwnie – raczej sucho i słonecznie. Można było skorzystać z okolicznych, przyrodniczych głównie atrakcji, o czym opowiemy sobie w kolejnych odcinkach. A potem wrócić do Krościenka i odpocząć w równie malowniczych okolicznościach przyrody.