Nie pierwszy już raz startowaliśmy z Kózek (pow. łosicki, gm. Sarnaki), które są dobrym punktem początkowym dla wycieczek w okolice środkowego Bugu. Tym razem ruszyliśmy na zachód trzymając się asfaltów na lewym brzegu rzeki. Naszym celem ostatecznym było dostanie się na pociąg gdzieś na linii Małkinia-Warszawa, a dotrzeć tam planowaliśmy trzymając się mniej więcej Nadbużańskiego Szlaku Rowerowego. Nota bene w tej swojej części istnieje on głównie wirtualnie – na całej trasie widzieliśmy dosłownie jedno należące do niego oznaczenie.

Pierwszym bardziej charakterystycznym punktem na trasie był Drohiczyn, a właściwie jago panorama widziana zza Buga. Przy tym urokliwym, historycznym miasteczku kursuje prom (płatny, cena w tym sezonie za osobę i rower to 5zł), ale nie mieliśmy planu, żeby przeprawić się na drugą stronę. Nie byłoby to i tak w tym momencie możliwe, bo prom ma przerwę obiadową pomiędzy 13-stą a 15-stą.

Pierwsze 40km jechaliśmy dość blisko Bugu, tej wspaniałej rzeki – jednej z niewielu nieuregulowanych rzek tej wielkości w Europie. Później szlak trochę się od niej oddala zbliżając się znów do niej w okolicach Małkini. Niedaleko Małkini znajduje się również muzeum Obozu Zagłady w Treblince. Zajechaliśmy tam, by krótko i symbolicznie oddać hołd wymordowanym tam 800-set tysiącom ofiar narodowości żydowskiej z Polski i innych krajów Europy.

Podczas całej drogi towarzyszący ruch samochodowy był minimalny. Zapewne wynikało to z faktu, że było to niedzielne wakacyjne popołudnie. Nawierzchnie to z reguły asfalty (czasem nowe, doskonałe) ale zdarzały się również fragmenty szutrowe (np. w lasach między wsiami), które miały tendencję do zmieniania się w tarkę. Na szczęście nie było tego dużo. Na osobne wspomnienie zasługuje kilka kilometrów drogi zbudowanej z betonowych płyt przed Treblinką.

Pomimo tego, że szlak dociera aż do Wyszkowa, my wycieczkę kończyliśmy w Łochowie, skąd dojechaliśmy pociągiem Kolei Mazowieckich na Warszawę Wileńską (bilet weekendowy 13.20 zł / os., przewóz roweru w cenie).