Trudno w to uwierzyć, ale ostatni raz w Paryżu byłem sześć lat temu, dosłownie w przelocie, zresztą miasto spowijała wtedy gęsta mgła i niewiele było widać. Lasku Bulońskiego, który postanowiłem sobie teraz odświeżyć, nie widziałem od lat trzynastu. Nie do wiary!

Wszystko wyglądało jak najbardziej znajomo i rozpoznawalnie: i wieża Eiffela, i nabrzeża Sekwany, schody, trotuary, kręte korytarze metra, eleganckie kamienice reprezentacyjnej XVI dzielnicy i dawno już nie widziane wnętrza siedziby organizacji międzynarodowej. Znajomo, a jednak obco. I tak się zastanawiam, czy to Paryż, czy to ja się zmieniłem.

Zapatrzony w nieruchomą obojętność czapli siwej, tak tę myśl lanczową porą leniwie sobie kontemplowałem.

A wieczorną odsłonę ekskursji znaleźć można tutaj.