Pewnej mokrej wiosny zwiedzamy pienińskie szlaki, przede wszystkim w Pienińskim Parku Narodowym. Zaliczamy klenczonowskie Trzy Korony (982 m n.p.m.), podziwiamy żeromową rozdartą sosnę na Sokolicy (747 m n.p.m.), wjeżdżamy wyciągiem krzesełkowym na Palenicę (722 m n.p.m.), podziwiamy z góry przełom Dunajca, patrzymy pod nogi, aby nie rozdeptać salamandry czy innego ślimaka. Niektóre podejścia są dość wymagające, nie tylko dla (niespełna) trzylatka, ze względu na osuwające się błoto. Po drodze podziwiamy perełki małej architektury sakralnej i obcujemy z braćmi mniejszymi, tu w Pieninach, niezależnie od gatunku – nieodmiennie białymi i kudłatymi.