Ta imponująca budowa inżynieryjna, znajdująca się w bardzo malowniczej okolicy na pograniczu stanów Nevada i Arizona, w momencie oddania jej do użytku w 1937 r. była największą na świecie budowlą betonową i mieściła w sobie największą na świecie elektrownię wodną. Obecnie oczywiście już nie dzierży ona tych tytułów, ale uroda miejsca, gładki geometryczny kształt tamy wbudowany w obszarpane ściany Czarnego Kanionu i nasycony stalowo-niebieski kolor sztucznego jeziora Mead, sprawiają, że całość ‚zapiera dech w piersiach’.

Budowa takiej tamy to potężne wyzwanie inżynieryjne. Trzeba było najpierw przekierować wody rzeki Kolorado specjalnie wydrążonymi tunelami. Budowa wymagała doprowadzenia drogi, linii kolejowej i dociągnięcia prądu (to ostatnie z odległości ok 220 mil.). Najbliższe miasto Boulder City powstało jako miasto dla robotników pracujących przy budowie tamy. Prace trwały 4 lata, a przez następne 6, w ciągu których ani kropla wody nie popłynęła poza tamę, sztucznie stworzony zbiornik napełniał się.

Rzeka Kolorado płynie dalej do Meksyku, a ilość wody jaka ma dopłynąć do tego kraju jest uregulowana międzypaństwowym traktatem z 1946 r. Ponieważ okolica jest pustynna, to woda jest na tym terenie niezwykle cenna (samo Las Vegas bardzo się rozrosło w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci) i przypuszczam, że i USA i Meksykowi jest tej wody za mało. No ale USA jest położone wyżej wzdłuż biegu rzeki i jest krajem mocniejszym więc, krótko mówiąc, rządzi.

W okolicach tamy przygotowane są parkingi i punkty widokowe, można też przespacerować się mostem. Dla chętnych jest też możliwość zwiedzenia części elektrowni. Najbardziej aktualne informacje są dostępne na oficjalnej stronie Zapory Hoovera.

Hoover Dam Bypass

Ostatnimi laty ten dramatyczny składający się ze skał, wody i betonu krajobraz wzbogacił się o dodatkowy element skonstruowany przez człowieka. Chodzi o most drogowy, który połączył brzegi kanionu i ‚wyciął’ tamę z przebiegu drogi US93. Został on oddany do użytku w październiku 2010 roku, a obecnie nosi oficjalnie nazwę Mike O’Callaghan–Pat Tillman Memorial Bridge.

Most jest udostępniony dla ruchu pieszego i oferuje spektakularne widoki ‚z lotu ptaka’ na tamę i jezioro.

Czas zaprzeszły

To była już nasza druga wizyta na tamie. Poprzednia miała miejsce dwa lata wcześniej podczas naszej Roadtrip USA 2010.

Pozostałe zdjęcia